Saman Kuklalar

Eğer bu düşüncesizce biçildiği taktirde Koruyucu Buğday Tanrıçası’nın yok edilmesiyle bir sonraki yıl ürün alınamazdı. Çiftçiler bu felaketten korunmak için bu son demetin samanından küçük bir Ana Tanrıça figürü yapıp evlerine götürürler, onun bir sonraki bahara kadar özenle saklarlardı.

Ana Tanrıça’yı hasat mevsimi geçtiğinde evlerine taşırlardı (aynı zamanda Harman Kraliçesi, Yaşlı Kadın, Bakire, Cadı diye de anılırdı.) evde çiftçileri gelecekteki kıtlıktan korurdu. Bahar gelince yine tarlaya götürülür, ruhunun bir sonraki yılın ürünün tohumlarına geçmesi sağlanırdı.

Tarım makineleştikçe çiftçilerin batıl inançları da azaldı ve Buğday Tanrıçası önemini kaybetmeye başladı. Saman kuklalar da halk kültüründen silindi. Ancak birkaç uzak bölgede devamlılığını sürdürebilenler yirminci yüzyılda dekoratif bir form olarak yine ortaya çıktı. Putperest önemleri tümüyle göz ardı edildi ve sembolizmleri unutuldu.

Günümüzde Herefordshire Yelpazesi, Sakallı Yelpaze, Galli Kukla, Boyun Kuklası ve Toprak Ana diye anılmaktadırlar. Bu daha eski formların dizaynından söz konusu sembolizmin yoğun bir cinselliğe sahip olduğu görülmektedir. Buğday Tanrıçası ürünün bereketi ile ilişkili olduğundan ve sembolik olarak kadın formunu aldığından, bir sonraki adımın onun üreme organlarına yönelmek olması kaçınılmazdı. Geleneksel yelpaze şekli aslında kadın üreme organının abartılı bir biçimidir. Bunlar masum gözleri rahatsız etmeyecek kadar soyutlaşmışlarsa da, puta tapma dönemindeki doğurganlık tapınma araçları olarak uzun geçmişleri, gerçek mahiyetleri konusunda kuşkuya yer bırakmamaktadır. Evlerde ve sanayi çağı öncesi çiftliklerin duvarlarında ilk çiftçilerin yaşamları için o kadar önemli olan verimli toprakların mükemmel koruyucularıydı.